Thursday 11 October 2012

Oct 8, 2012 -

సమాజం బాగుపడాలని ఆరాటపడే వాళ్ల కోసం..

అదో ఫ్యామిలీ…
అందరూ కూర్చుని హాపీగా పిచ్చాపాటీ కబుర్లు చెప్పుకుంటుంటే ఓ తండ్రో, కొడుకో, కూతురో సీరియస్‌గా ఓ రూమ్‌లో తలుపేసుకుని కూర్చుని ఈ ప్రపంచంతో సంబంధం లేకుండా పనిచేసుకుంటూ పోతున్నారు.
బయట ఉన్న వ్యక్తులు మధ్యలో ఈ మిస్సింగ్ వ్యక్తి గుర్తొచ్చినప్పుడు "ఆ మాత్రం కష్టపడి ఉంటే మనం ఎప్పుడో బాగుపడే వాళ్లం.. అయినా మనలా సుఖపడడానికి అందరికీ ప్రాప్తం ఉండొద్దూ" అని ఓ నవ్వు నవ్వేసి కబుర్లలో పడ్డారు.
అదో ఆఫీస్..
అందరూ ఓచోట చేరి కబుర్లు చెప్పుకుంటుంటే ఒకళ్లిద్దరు తలెత్తకుండా పనిలో మునిగిపోయారు. అక్కడా అదే మాదిరి నవ్వులే.. అంత కష్టపడకపోతే ఏం పోయిందని!
కష్టపడకపోయినా హాపీగా బ్రతికేయగలుగుతున్నాం

ఈ భూప్రపంచంలో మనుషులున్నంత వరకూ మన లౌక్యాలు బ్రహ్మాంఢంగా నడుస్తాయి. ఎవర్నైనా బుట్టలో పడేయగలం.. చకచకా నిచ్చెన మెట్లు ఎక్కేయగలం. కష్టపడే వాడిని పై మెట్టు నుండి క్రిందికి తొంగి చూసి వెక్కిరించేయగలం.
కష్టపడేవాడికి కాసేపు మనస్సు నొచ్చుకుంటుంది.. పక్కోడిలా బ్రతకడం చేతకావట్లేదా అన్న ఇన్‌సెక్యూరిటీ కూడా కాసేపు మనస్సు నిలవనీయదు. అంతలోనే ఆలోచనలు సద్దుమణుగుతాయి. ఎవరెలా పోయినా తనకి సంబంధం లేదన్నట్లు గుడ్డిగా మునుపటిలా తలొంచుకుని పనిచేయడం మొదలెడతాడు.
ఇక్కడ వ్యక్తిగా ఎదగడమే పారామీటర్ అనుకుంటే… లౌక్యంతో కబుర్లు చెప్పి, జనాల్ని మభ్యపుచ్చి కష్టపడకుండానే అవకాశాలు పొందే వాడు ఎప్పుడూ పై స్థాయిలోనే ఉంటాడు.
వ్యవస్థలో భాగంగా బాధ్యతగా ఉండడమే పారామీటర్ అనుకుంటే.. భజన కబుర్లు చెప్పి పబ్బం గడుపుకునే వాడు కష్టపడే వాడి కాలి గోటికి కూడా పనికిరాడు.
ఇప్పుడు అస్సలు పాయింట్‌కి వస్తాను..
మనలో చాలామందిమి సమాజం గురించీ, వ్యవస్థ గురించీ వల్లమాలిన అభిమానం కురిపిస్తుంటాం. ఆ అభిమానంలో ఒక్క శాతమైనా మన బాధ్యతల్ని చిత్తశుద్ధిగా నెరవేర్చడంలో కనబరుస్తున్నామా?
మనకు కష్టపడడం కన్నా లౌక్యంగా కబుర్లు చెప్పి ఎదిగే టెక్నిక్‌లే తెలుసు.
కానీ సొసైటీ బాగుండాలి… మనుషులు బాధ్యతగా ఉండాలి? ఈ ద్వందనీతి సమర్థనీయమా?
ఫలితంతో సంబంధం లేకుండా వర్క్‌ని ఎంజాయ్ చేస్తూ చేతనైన పని చేసుకెళ్లే జనాలు ఎంతమంది ఈ సమాజంలో మిగిలున్నారు?
అందరూ ఎస్కేపిస్టులైతే.. ఒకరి మీద ఒకరు రాళ్లు వేసుకోవడానికి తప్ప ఇంకెందుకు పనికొస్తారు?
టెక్నికల్ వీడియోలు ఎవరో ఒకరికి పనికొస్తాయని నాకు చేతనైన పని నేను సంతోషంగా చేస్తుంటే.. ఎంత మంది ఆత్మీయులు అడుగుతారో… "ఈ పని చేయడం ద్వారా మీకు లాభమేమిటండీ?" అని! ఏం సమాధానం చెప్పాలి.. నవ్వి ఊరుకోవడం తప్ప.
లాభాలూ, ఏదో రకమైన ప్రయోజనాలూ లేనిదే ఏ పనీ చేయడానికి ఒళ్లొంగని ఈ దేహంలో ఉత్సాహం ఉరకలెత్తాలంటే ఏం ఎత్తుతుంది.. కమ్ముకున్న బద్ధకాన్ని విదుల్చుకుని!!
అందరూ అనుకునేటట్లు కష్టపడడం బలహీనత కాదు, చేతకానితనమూ కాదు. అది మన బాధ్యత, మనకు తెలీని సంతోషం కలిగించే జీవన విధానం. మనుషుల్లో చిన్న వయస్సుల్లోనే ప్రేతకళలు ఆవరిస్తున్నాయంటే.. కష్టపడడం తెలీకపోవడం వల్ల కాదూ!
చివరిగా ఒక్కమాట.. కష్టాన్ని పాజిటివ్ కోణంలో తీసుకుంటే.. బద్ధకంగా బ్రతకడం ఎంత దారుణమైన స్థితో అర్థమవుతుంది. ఆలోచించి చూడండి.

పెద్దలపై టీనేజర్ల ఒత్తిడి

యుక్త వయసు వచ్చిన పిల్లల తల్లి దండ్రులు తమ బిడ్డలు తమతో ఉంటున్న విధానాలే వారి లో మార్పులకు కారణాలుగా గమనించాల్సి ఉంటుందని... అమెరికాలోని వాషింగ్టన్‌ సైకాల జి యూనివర్సిటీకి చెందిన పరిశోధకులు హెచ్చరిస్తున్నారు. తమ మధ్య సంబంధ బాంధ వ్యాలు వారి వ్యక్తిత్వ వికాసం ఎలా ఉందన్న విషయంపై జరిపిన పరిశీలనలో చిన్నారులు సాధారణంగా ఆత్రుతా, ఒత్తిడికి లోనవడం తది తర లక్షణాలపై పరిశీల నలు జరిపారు.
ఆత్రుతా, ఒత్తిడికి గుర య్యే టీనేజ్‌ పిల్లల నుండి అందుకు గల కారణాలు తెలుసుకో వాల్సి ఉం టుందని... దాని వల్ల పెద్దల నుండి చేదోడు దొరి కిందన్న ఆనందంతో తమ చిన్న చిన్న విషయాలనీ పెద్దలతో పంచుకునేందుకు ఆస్కారం ఉం టుం దని యూనివర్సిటీ వాషింగ్టన్‌ స్కూల్‌ ఆఫ్‌ మెడిసిన్‌కు చెందిన కారా కిఫ్‌ తమ పరిశోధనా ఫలితాలను వెల్లడిస్తూ చెప్పారు.
ముఖ్యంగా వారు చదువుకునే సమయంలో చీటికి మాటికి చీకాకు పడటం వంటివి చేస్తుం టే.. వారెందుకు అలా ప్రవర్తిస్తున్నారో గమనిం చాలి. వారిపై ప్రేమాఆప్యాయతలు ప్రదర్శిం చడం వల్ల మీతొ స్నేహపూర్వకంగా, ఉంటారు. అలా కాకుండా ప్రతి చిన్న విషయానికీ మీరు వారిని రుద్దడం, చిన్నారులపై లేనిపోనివి రుద్ది వారితలపై తుపాకి పెట్టి కాల్చినట్లు, వారిపై ఏవో పెద్దగా ఆశలు పెట్టుకోవడంతోపాటు వారిపై లేని పోని భారం మోపడం వంటివి జరుగుతు ండ టం వల్ల తల్లిదండ్రులకు తమ సమస్య చెప్పేం దుకు కూడా వెనకడుగు వేస్తున్నారని సైకాలజి ప్రొఫెసర్‌ తెలిపారు.
యుక్తవయసులోకి వస్తున్న వారి కి కేవలం ఆర్ధిక పరంగానే కాకుండా విద్యా పరంగా, విజ్ఞా నంపరంగా మీరు తొడ్పాటుని అందిం చండి. మీకు తెలియ కుంటే...ఇతరుల వద్ద తెలుసుకుని చెప్పేం దుకు ప్రయత్నించ డం వల్ల వారిలో సహజ జ్ఞానం పెరి గేందుకు ఉపయోగ పడుతుంది. అయితే వారి విషయాలలో అప్పుడప్పుడు సహాయ సహకారాలు అందిం చాలి మినహా... కానీ వారిని పర్యవేక్షిస్తునే... వారి అంతర్గత వ్యవహారాలపై తలదూ ర్చడం మంచిది కాదని పరిశోధకులు వెల్లడించారు. తాము చేసిన ఈపరిశోధన కోసం యూని వర్సి టీ ఆఫ్‌ కాలిఫోర్నియా, శాన్‌ ఫ్రాన్సిస్కోలకు చెందిన మేధావులతో 214 మంది టీనేజ్‌ విద్యార్ధులను, వారి తల్లిదండ్రులను ఓ చోట చేర్చి ప్రత్యేక సమావేశాన్ని నిర్వహించి తల్లి దండ్రులు, టీనేజర్లు పరస్పర సహకారాలు, చేసే అలవాట్లపై ముఖాముఖి చర్చను జరిపి నివేదిక వెలువరించారు. -

అమ్మా...నాన్న..ఆత్మవిశ్వాసం సంస్కృతి

సంస్కృతి

అమ్మా...నాన్న..ఆత్మవిశ్వాసం

లాలపోసి జోలపాడి అన్నీతామై పెంచిన అమ్మానాన్నలపై అశ్రద్ధ ఎందుకు?

-పిడికెడు ప్రేమను తల్లిదండ్రులకు పంచలేని దౌర్భాగ్యం మన సంస్కృతా?

-జన్మనిచ్చినవారిపై ఆజన్మ విరోధానికి కారణం ఏమిటి?

-ఆత్మవిశ్వాస లోపం అంత పనిచేస్తుందా?

-టివి, ఫ్రిజ్‌ ఇంట్లో....అమ్మానాన్న ఆరుబయట?

మాతృదేవోభవ , పితృదేవోభవ, ఆచార్య దేవోభవ, అతిథి దేవోభవ.....మన సంస్కృతికి అద్దం పట్టే వాఖ్యలు ఇవి. ఇవే కాదు, మన గురించి ఇంతకంటే ఘనంగా చెప్పుకునే ఆచారాలు, సంప్రదాయాలు ఎన్నో ఉన్నాయి. అయితే వీటి మనుగడ ఎంతవరకు నిలబడుతుంది? అనేది ఇప్పుడు మనముందున్న పెద్ద ప్రశ్న. అందరూ ఉన్నా ఎవరూ ఆదరించక రోడ్డున పడుతున్న వృద్ధులైన తల్లిదండ్రుల గురించి మనం తరచుగా చదువుతున్నాం, వింటున్నాం.. నిజంగా అమ్మా నాన్నలకు ఒక ముద్ద అన్నం పెట్టలేకే ఇలా పిల్లలు వారిని వదిలేస్తున్నారా? గొప్ప సంస్కృతికి వారసులమని చెప్పుకునే మనం ఇంతటి హీనత్వానికి పడిపోవటం వెనుక కారణాలేంటి?-
వివేకానందుడు పదేపదే భారతజాతిని ఆత్మవిశ్వాసంతో మెలగండి- అంటూ ఉద్భోదించాడు. నిస్సత్తువగా, నిర్జీవంగా, ఉత్సాహం లేకుండా నీరుగారిన మనసులతో జీవితాలను ముందుకు తోయకండి- అంటూ ఆయన ప్రభంజనంలా భారత ప్రజలను మేల్కొలిపే ప్రయత్నం చేశాడు. ఆత్మవిశ్వాసంతో మనలేకపోవటం అనేది ఆత్మహత్యా సదృశంగా పేర్కొన్నాడు. ఈ విషయాన్ని జీవన్మరణ సమస్యగా భావించాడు. అయినా మన యువత (అప్పటి, ఇప్పటి)లో ఆత్మవిశ్వాసం ఎంతవరకు పెరిగింది- అంటే స్పష్టంగా సమాధానం చెప్పలేము- ఇంతకీ తల్లిదండ్రులను చూడలేకపోవడానికీ, ఆత్మవిశ్వాసానికి ఏమిటి సంబంధం అంటారా? చాలా ఉంది.
ముందు ఆత్మవిశ్వాసం అంటే అర్థం చెప్పుకుందాం. మనం చేస్తున్న పనుల్లో నమ్మకం, మన పట్ల మనకు విశ్వాసం, ప్రేమ. ఇవన్నీ కలిపితేనే ఆత్మవిశ్వాసం అవుతుంది. ఇన్ని రావాలంటే ముందు మనకు లభించిన ఈ జన్మని మనం గౌరవించాలి. మనం ఎక్కడ, ఎలా, ఎవరికి పుట్టినా...అంటే మతం, కుల గోత్రాలు, డబ్బు- వీటన్నింటితో సంబంధం లేకుండా మన జన్మని మనం గౌరవించుకోవాలి. దక్షిణాఫ్రికాలో మహాత్ముడు చూపించింది ఇలాంటి ఆత్మగౌరవాన్నే. ఒక్క వ్యక్తి ఆత్మగౌరవం ఎంతటి ఘనకార్యాన్ని సాధించిందో మనకు తెలుసు.
ఇక్కడ చెప్పుకోవాల్సిన విషయం- అమ్మానాన్నల పట్ల ఇష్టం, అయిష్టాలు ఈ ఆత్మవిశ్వాసంతో ముడిపడి ఉన్నాయి. ఒక పల్లెటూరి వ్యక్తి ఎన్నో బాధలు పడి చివరికి మంచి ఉద్యోగం సంపాదించి నగరంలో చక్కగా సెటిలయ్యాడని అనుకుందాం. అప్పుడు అతని మానసిక స్థితి ఎలా ఉంటుంది? ఇంత శ్రమకోర్చి ఆ స్థాయికి ఎదిగినందుకు తనపై తనకు ఎంతో గౌరవం, ప్రేమ ఉండవచ్చు. తనకు అంతమంచి శక్తిని, తెలివితేటలను ఇచ్చినందుకు తల్లిదండ్రులమీద విపరీతమైన ప్రేమ, గౌరవం కలగవచ్చు. అప్పుడు ఆ వ్యక్తి తాను ఆనందంగా ఉండటమే కాకుండా, తనకోసం అప్పటివరకు ఎన్నో కష్టనష్టాలను ఓర్చుకున్న తల్లిదండ్రులను కూడా ఆనందంగా ఉంచాలి అనుకుంటాడు. ఆ వ్యక్తికి అప్పుడు అమ్మానాన్నలమీద ప్రేమ మరింతగా పెరుగుతుంది.
అలాకాకుండా అదే వ్యక్తి- ఉన్నతస్థితికి వచ్చాక తను పడిన కష్టాలను పదేపదే తలచుకుంటూ ఇన్ని బాధలకు ఈ అమ్మానాన్నలే కారణం అనుకుంటే అతనికి తనమీద తనకూ ప్రేమ ఉండదు- అమ్మానాన్నలనూ అభిమానించలేడు.
ఈమధ్య ఒక ఆధ్యాత్మికసంస్థ- తమ దగ్గరకు వచ్చిన వ్యక్తులకు మొట్టమొదటి మాటగా- 'అమ్మానాన్నలను పూజించండి, అన్ని సమస్యలు తీరతాయి' అని చెప్పటం మొదలుపెట్టింది. ఇది చాలామందికి తెలిసి ఉండవచ్చు. ఇందులో ఏ మహత్మ్యమూ లేదు. వాస్తవం ఉంది అంతే!
ఏదో ఒక సమస్యలో ఉండి తన వద్దకు వచ్చినవారి సమస్యలను తీర్చడానికి వారు ఎంచుకున్న మార్గం ఇది. ఎవరినైనా సమస్యలు ఎపుడు బాధిస్తాయి? మనకంటే అవి శక్తివంతంగా ఉన్నపుడు మనం సమస్యలను చూసి భయపడతాం. అంటే అపుడు మనం అల్పులం అన్నమాట. సరిపడా ఆత్మవిశ్వాసం లేదు. ఈ భావాల విషవలయమే మనిషిని బాధపెడుతుంది. దీంట్లోంచి బయటపడి- కష్టసుఖాలు సహజమే- వాటిని ఎదుర్కొనే శక్తి నాకుంది- అనే ధైర్యం మాత్రమే అపుడు కావాల్సిన మందు.
దానికి, అమ్మానాన్నల సేవకు ఏమిటి సంబంధం? మానసికశక్తి తీవ్రంగా లోపించినపుడు మాత్రమే మనం తల్లిదండ్రులను ప్రేమించలేని స్థితిలో ఉంటాము. మన రూపం, తెలివితేటలు, డబ్బు, సంపాదన, హోదా, భార్య లేదా భర్త అందం తెలివితేటలు, పిల్లల చదువులు, ఉద్యోగం....ఇన్ని విషయాల్లో తృప్తిగా ఉంటే గానీ మనకు సంతోషం రాదు. ఆ సంతోషం లోపించినపుడు, మనమీద మనకు తీవ్రమైన అసంతృప్తితో ఉన్నపుడు ముందుగా మనకు కోపం వచ్చేది తల్లిదండ్రుల మీదే. ఎందుకంటే ఈ జన్మకి వారు మూలం కాబట్టి, వారు మనకి ఏదో తక్కువ చేయటం వల్లనే మన ఖర్మ ఇలా కాలింది- అనే ఫీలింగ్‌ లోలోపల ఉండటం వల్లనే - మనమీద మనకున్న కోపం వారిమీదకు కూడా మళ్లుతుంది.
మీరు ఎక్కడైనా గమనించండి. ఆత్మవిశ్వాసం బాగా తక్కువగా ఉన్నవాడే ఇతరులతో కలివిడిగా ఉండలేడు. ఇంట్లో భార్యాపిల్లలను బాధిస్తాడు. ఆత్మవిశ్వాసం మరీ అధమంగా ఉంటే అలాంటి వారు తల్లిదండ్రులను అసలు భరించలేరు. అలాగే తల్లిదండ్రులను ప్రేమించేవారు తమపట్ల తాము ఎంతో సంతోషంగా, ప్రశాంతంగా ఉంటారు.
అయితే ఈ రెండు విషయాలు మనకు ఒక సర్కిల్లా కనిపించవచ్చు. అమ్మానాన్నలను ప్రేమించగలిగితే ఆత్మవిశ్వాసం పెరుగుతుంది. లేదా ఆత్మవిశ్వాసం పెరిగితే కానీ అమ్మానాన్నలను ప్రేమించలేము. ఇవి రెండూ ఒకదానితో ఒకటి సంబంధం ఉన్న విషయాలు.
అందుకే వివేకానందుకు మనలో ఆత్మవిశ్వాసాన్ని పెంచాలని అంతగా తపించాడు.
అమ్మానాన్నలపట్ల అయిష్టత పెరుగుతుంటే, వారిపట్ల చిరాకు కోపం వస్తుంటే తప్పకుండా కొన్ని విషయాలు గుర్తుంచుకోవాలి.
-మనం వారినుంచే వచ్చాం. మనం నివసిస్తున్న ఇంటిపైనే ఎంతోమమకారం చూపుతాం. అలాంటిది మన జన్మకి మూలమైన మనుషులు విలువ తక్కువవారు ఎలా అవుతారు?
-అమ్మానాన్న అనవసరమైన విషయాలుగా భావిస్తున్నామంటే మన చిన్నతనం జ్ఞాపకాలో, పేదరికమో మనసుకి కలిగిన గాయాలో మనల్ని బాధిస్తున్నాయని అర్థం.
-ఇప్పుడు మనకి కావాల్సిన జీవితం దొరికి ఉండకపోవచ్చు. దానికి నూరుశాతం తల్లిదండ్రులే కారణం కాదు. వాళ్లు మామూలు మనుషులు. వారికీ ఎన్నో పరిమితులున్నాయి...బలహీనతలున్నాయి. వాటిని పట్టించుకుంటే మనల్ని మనం కించపరచుకున్నట్టే.
-తల్లిదండ్రులపై పెంచుకున్న ద్వేషం దీర్ఘకాలంలో చాలా చెడుఫలితాలను ఇస్తుంది.
-మన బాధ్యతను విస్మరిస్తున్నామనే విషయం పైకి మర్చిపోయినా అంతరంగపు లోతుల్లో ని క్షిప్తమై ఉంటుంది. దాన్నించి తప్పించుకోలేము.

- వి. దుర్గాంబ

«మునపటి ఆర్టికల్

జిల్లా వార్తలు

సంస్కృతి ఇతర విశేషాలు

తొలిచారిత్రక వచన రచన ప్రతాప రుద్ర చరిత్ర

కన్నడ సాహిత్యంలో విశిష్ట స్థానం పొందిన అక్కమహాదేవి

మర్యాదకు మరో పేరు కట్టుబాటు

వివేకానందుని కృషి అనితర సాధ్యం

Category Archives: అమ్మ మనసుతో ఆలోచనలు…

Category Archives: అమ్మ

పురిటి నొప్పులు

Posted on February 8, 2012

పురిటి నొప్పులు ప్రాణమంతా పసిముద్దలా అరచేతిలో ఒదిగిపోయినప్పుడు తనువు ఆణువణువూ ఆనందంతో పులకరించిననాడు ఒక అద్వితీయ బావన నిలువెల్లా ముంచెత్తిన వేళ అదిగో….అమ్మగా అలా మొదలయింది నా ప్రయాణం అడుగడుగునా అబ్బురాలే ఆదమరిస్తే ఉలిక్కి పడతాడేమో బిడ్డ! అటుగా వెళ్తే ఇటు ఏదన్నా మిదేసుకుంటాడేమో! ఆటల్లో ఆకలి మరిచాడేమో బుజ్జి బొజ్జ నిండిందో లేదో! అన్నీ … Continue reading →

Posted in అమ్మ, కవితలు | 8 Comments

నా బాల్యం, ఇంకా వేలాడుతూనే ఉంది…

Posted on October 9, 2011

నా బాల్యం, ఇంకా వేలాడుతూనే ఉంది… అమ్మ, చీర కుచ్చిళ్ళలో కొంగు అంచులో నా బాల్యం ఇంకా వేలాడుతూనే ఉంది… నాన్న, లెక్కలు చెపుతూ చరిచిన దెబ్బల్లో ప్రోగ్రెస్ కార్డు పై సంతకం పెడుతూ చూసిన చూపుల్లో నా బాల్యం ఇంకా వేలాడుతూనే ఉంది… చెల్లి, గిల్లికజ్జాల వాదనలో అలకల సాధింపులలో ఆడుకున్న ఆటలలో పంచుకున్న … Continue reading →

Posted in అమ్మ, కవితలు | 5 Comments

Working Mother

Posted on September 5, 2011

వర్కింగ్ మదర్ ఆ చిన్ని చేతులు నడుం చుట్టూ చుట్టేసి కాళ్ళకు అడ్డం పడుతుంటే బ్రతిమాలి, బామాలి విసుక్కుని, కసురుకుని నుదుటన ముద్దు పెట్టి బయలుదేరింది ఆఫీసుకు ఆ తల్లి… కీ బోర్డు ప్రెస్సులు mouse క్లిక్కుల నడుమ desktop పై నవ్వులు చిందిస్తున్న ఆ చిన్నారి కళ్ళను చూస్తున్న ఆ తల్లి మనసులో బెంగ … Continue reading →

Posted in అమ్మ, కవితలు | 3 Comments

Vacation time…

Posted on June 28, 2011

Vacation time… సెలవలకు ఇండియా వెళ్ళే టైం వచ్చేసింది. ఇంకొన్ని రోజుల్లో అమ్మ, నాన్న దగ్గర వాలిపోవొచ్చు. వెళ్ళిన రోజు నుంచి తిరిగి వచ్చే దాకా 24 * 7 * 30 days of pampering . అక్కడ ఉండే నెల రోజుల కోసం రెండు నెలలుగా ఎదురు చూస్తాము. ఎన్నెన్నో Plannings ……ఆ … Continue reading →

Posted in అమ్మ, జీవితం, నా అనుభవాలు, వ్యాసాలు, Uncategorized | 24 Comments

పరుగులు పరుగులు…

Posted on April 5, 2011

పరుగులు పరుగులు… పరుగులు, పరుగులు, నేటి కాలంలో బతకడానికి కాలంతో పరుగులు, శరీరం కాదు, మనసు అలిసిపోయే పరుగులు, సుతిమెత్తని మనసు బండబారిపోయే పరుగులు, హృదయ స్పందనలకు స్పందిచలేని పరుగులు, ఆలోచనల ప్రవాహానికి ఆనకట్ట వేసే పరుగులు, కోరికలకు కల్లాలు లేక, ఆశల వెనుక పరుగులు, ప్రవాహానికి ఎదురీద లేక, ఎదురీత తెలిసినా, ఎదురీదే సాహసం లేక, ఎదురీదితే వెనుక పడిపోతామేమోనన్న భయంతో, … Continue reading →

Posted in అమ్మ, కవితలు, కష్టం, జీవితం | 4 Comments

ఇల్లు, పిల్లలు, ఉద్యోగం నడుమ కలవరపెట్టే ఆలోచనలు

Posted on March 17, 2011

ఇల్లు, పిల్లలు, ఉద్యోగం నడుమ కలవరపెట్టే ఆలోచనలు అలారం సైరన్ మోతలాగా మోగుతుంది. అప్పుడే తెల్లారిపోయిందా? కళ్ళు తెరుచుకోవట్లేదు, కనురెప్పలు విడిపడట్లేదు. ఒక్క ఐదు నిముషాలు పొడుకుని లేగుస్తాలే. అమ్మో, పనులు తెమలవు. అతి కష్టంగా మంచం దిగాను. కళ్ళు మండిపోతున్నాయి. నిద్ర సరిపోలేదు. ఇంకాసేపు పడుకోమని దేహం ప్రాధేయ పడుతుంది. మనసు చెప్పే మాటలు, గుండె పలికే పలుకులు………ఇలా వింటూ కూర్చుంటే అయినట్టే. … Continue reading →

Posted in అమ్మ, Uncategorized | 7 Comments

అమ్మతనంలో కమ్మతనం

Posted on February 7, 2011

అమ్మతనంలో కమ్మతనం నా చిన్ని తండ్రీ, నిన్ను తొలిసారి చూసిన మధుర క్షణం, తల్లిగా అవతారమెత్తిన తొలి క్షణం, ఇంతకంటే గొప్ప విజయం, ప్రపంచంలో మరేదీ లేదని, ఈ విజయం సాదించింది, ప్రపంచంలో నేను కాక, మరెవ్వరూ కాదని, ఎంతో గొప్పగా అనిపించింది. నిన్ను చూడటానికి, చుట్టాలూ, స్నేహితులూ వస్తుంటే, కోహినూరు వజ్రం, నా … Continue reading →

Posted in అమ్మ, కవితలు | 15 Comments

ఎందుకు భగవంతుడా నన్ను తల్లిని చేశావు?

Posted on January 19, 2011

ఎందుకు భగవంతుడా నన్ను తల్లిని చేశావు? ఓ భగవంతుడా, నన్ను తల్లిని చేశావు, నవమాసాలు మోసే శక్తిని ఇచ్చావు, బిడ్డను పెంచే ఓపికను ఇచ్చావు, నా జన్మకు సార్ధకత్వాన్ని తెచ్చావు. కానీ భగవంతుడా, ఎలా కాపాడను నా బిడ్డను, ఈ పాడు లోకంలో? ఏ క్షణం ఎటునుంచి ఏ ఆపద వస్తుందో, ఎలా తెలిసేది … Continue reading →

Posted in అమ్మ, కవితలు, నా ఆలోచనలు | 14 Comments

నీ ధ్యాసలో.......అమ్మ-నాన్న...... నన్ను క్షమించండి.........

Oct 11, 2012

అమ్మ-నాన్న నన్ను క్షమించండి.........

ముచ్చటగా మూడు ముళ్ళు వేసి, మగాడు మూడు నామాలు పెట్టించుకోవడం
ఏడడుగులు నడచి, ఏడేళ్ళ శనిని వెంటతీసుకుపోవడం సర్వసాధారణం....
ఎలా ఎందుకు అంటున్నానంటే నేను ప్రేమించి పెళ్లి చేస్కున్నాను..
మా భార్య వల్ల ఇంట్లో ఎవరు ఒప్పుకోలేదు, కానే మా ఇంట్లో వాళ్ళు మాత్రం
కొన్నిరోజులు గడిచాక ఒప్పుకున్నారు....
ఇప్పుడు నేను ఒక పాపకి తండ్రిని కూడా అయ్యాను...
మా వైఫ్ డెలివరీ సమయంలో వల్ల ఇంట్లో వాళ్ళు కాస్త కూడా పట్టించుకోలేదు
కానే మా అమ్మే మా భార్యకు తల్లిలా అన్నీ సేవలు చేసింది...చేస్తుంది ....
అయిన నా మతి లేని శ్రీమతి మాత్రం ఎప్పుడు తల్లి లాంటి అత్తతో
గొడవ పడుతూనే ఉంటుంది. పెద్ద, చిన్న అని మర్యాద కూడా లేకుండా
మాట్లాడుతుంది...పెళ్ళైన కొత్తలో బాగానే ఉండేది, కాని రోజులు గడుస్తున్నకొద్దీ
తను కూడా మారుతోంది. మా అమ్మ నాతో ఏడుస్తూ నిన్న ఓకే ఆమాట అన్నది
"అదే నేను చుసిన అమ్మాయినే పెళ్లి చేసుకునే ఉంటే నేను ఈ రోజు నీ భార్యతో తిట్లు
పడేదాన్ని కాదు అని.........??
పెళ్ళంటే నూర్రేళ్ళ పంటల ఉంటాదనుకుటే.....నూరేళ్ళ మంట అయింది నాకు..
నేను తోవ్వుకున్న గోతిలో నేనే పడ్డాను.....
అమ్మ-నాన్న...... నన్ను క్షమించండి.........

పై పై బతుకు…

Posted on October 11, 2012

Rate This

పై పై బతుకు…

ఇప్పుడంతా
పై పై బతికేయ్యటం అలవాటు చేసేసుకున్నాం
ఏ క్షణానన్నా పొరపాటున అంతరాలలోకి జారిపడితే
ఆత్మవిమర్శలు చుట్టుముడితే
అస్తిత్వం ప్రశ్నిస్తే
మిగిలేదంతా అంధకారమే!

ఇప్పుడంతా
పై పై బతుకులకు సౌఖర్యాల మేకప్పులే
మస్కారా కరిగితే, ఐలైనర్ చెదిరితే
కాంతి క్షిణించిన కళ్ళలో జీవాన్ని భూతద్దంలో వెతుక్కోవాల్సిందే!
లిప్ గ్లాస్ అద్దిన నవ్వులు లిప్ స్టిక్ చెదరనంత వరకే!
ఆ సింగారం కరిగి వికారం బయటపడే దాకా అంతా సౌందర్యమే!

ఇప్పుడంతా
పై పై బతుకున పైపై పొరలలో అల్లుకున్న బంధాలే
లోతుల్లోకి తొంగి చూసే తిరికేది ఎవరికైనా ?
పలకరింపు సమాధానాలన్నీ కుశలాలే!
ఆత్మను తాకే స్పర్శ
మనసును హత్తుకునే కౌగిలి
కష్టం పంచుకునే హృదయం మృగ్యమే!

ఇప్పుడంతా
పై పై బతుకు నడకల్లో భూమిని తాకని పాదాలే
గాలిని మించిన వేగంతో
భావనాలెక్కి, అంతస్తులు పెంచి
రోధసిలో తిరిగి తిరిగి అలిసాక
వాకిలిలో చేరి రోదిస్తూ విశ్రమించటమే!

ఇప్పుడంతా
పై పై బతుకు చేతల్లో మీటలు నొక్కే యాంత్రికతే
తినే తిండి, పిల్చే గాలీ లెక్కే
జీతాన్ని, జీవితాన్ని కంప్యూటర్ పెట్టెలో లాక్ చేసేసి
జీవాన్ని, ప్రాణాన్ని క్లికుల్లో లెక్కించేస్తున్నాం !
స్నేహం, బంధం, బంధుత్వాలన్ని కొనలకు వేలాడుతున్న ఆర్ధికతత్వాలే!
ఇప్పుడూ కూడా అప్పుడప్పుడూ
గుండెలోకి జారే అశ్రువు గర్భంలోకి చేరి
ఇలా..రహస్యాలను విప్పుతూనే ఉంటుంది!
అయినా…ఈ అశ్రువు జీవితకాలమెంతని?
ఎగిసే నిప్పుల సెగలో అవిరయ్యేంత వరకే కదూ?

అమ్మ, నాన్న – మమ్మీ, డాడి

ముంగిలి > జిడ్డు ప్రశ్నలు, పిచ్చాపాటి > అమ్మ, నాన్న – మమ్మీ, డాడి

అమ్మ, నాన్న – మమ్మీ, డాడి

11-10-2012 ఓ వ్యాఖ్య వదలండి వ్యాఖ్యలకి వెళ్ళు

సున్నితమైన విషయం. నిజానికి ఓ ప్రశ్న. సాధారణంగా పిల్లలు, ఈ కాలం పెద్దలు కూడా, తమ తల్లి తండ్రుల్ని ‘మమ్మీ’, ‘డాడీ’ అని సంభోదిస్తుంటారు. సంబోధన ఏదైనా, అనుబంధం ముఖ్యం; కాదనను. నా ప్రశ్నల్లా తల్లి తండ్రులు ‘ అమ్మా-నాన్న’ అనే పిలుపులకు బదులుగా, ‘మమ్మీ-డాడీ’ అనే సంబోధననే ఎందుకు ఇష్టపడుతుంటారు? చాలా అరుదుగా మాత్రమే, ‘అమ్మా-నాన్న’ అనే పిలుపు వినిపిస్తుంటుంది. వీటిలో ‘నాన్న’ అనే సంబోధన మరీ తక్కువ. ఎందుకలా?

ఈ ప్రశ్న సమాధానం భాషలతో ముడి పడి ఉందా? తెలుగు అంటే అయిష్టం అనే కన్నా ఆంగ్లభాషలో పట్టు సంపాదించాలనే తపన దీనికి కారణమా?

అతిసాధారణ విషయం కాబట్టి ఎవరూ పెద్దగా పట్టిచ్చుకోరుగానీ, నిజానికి అత్యధికశాతం పిల్లలు రెంటినీ తప్పుగా ఉచ్ఛరిస్తుంటారు. ఠక్కున చెప్పండి తల్లిని ‘మమ్మీ’ అని పిలిచే ఆంగ్ల పద స్పెల్లింగ్ ఏంటో? ఒక్కసారిగా అడిగితే ఎక్కువ శాతం ”Mummy” అని చెప్పారు. ఉచ్ఛారణకూడా అలాగే ఉంటుంది.

సరైన స్పెల్లింగ్ “Mommy”. మరి ఉచ్ఛారణో?

ఇక ‘డాడి’ విషయానికి వస్తే అది ‘డాడీ’ అంటున్నారో లేక ‘దాడీ’ అంటున్నారో లేక రెంటికి మధ్యలోలానా అన్నట్టు ఉంటుంది పిలుపు. కాదు?

అనుబంధాలు, ఆప్యాయతల విషయాలు స్పెల్లింగులు-భాషలతో పెద్దగా సంబంధం లేనివి. ఎలా పిలిచినా ఓ బిడ్డడి పిలుపు ఆ తల్లికే తెలుసు; తన కూతురి పిలుపులోని మాధుర్యం ఆ తండ్రే ఆస్వాదించగలడు. కానీ, మన మాతృభాషని ఓ మాతృస్వరూపంగా భావిస్తే, పాపం తనకు కూడా తన శైలిలో తన పిల్లలు సంబోధిస్తే బాగుటుందనిపిస్తుందేమో? ఏఁవంటారు?

అమ్మ నాన్న నేర్పిన నీతులు పాటించేనా….బ్రతికేనా??!!

Posted on January 23, 2011

Rate This

అమ్మ నాన్న నేర్పిన నీతులు పాటించేనా….బ్రతికేనా??!!

అమ్మ నాన్న నేర్పిన నీతులు,
నేటి కాలంలో నడుచుకుంటే బ్రతకగలమా?
అబద్ధమాడరాదని ఊహతెలిసిన నాటి నుంచీ అమ్మ నేర్పిందే,
అన్నీ నిజాలు చెపుతుంటే చిక్కుల్లో చిక్కుకుంటున్నానే?!!
ఎవరికీ అన్యాయం చెయ్యరాదని నాన్న నేర్పించారే,
న్యాయం న్యాయం అంటుంటే నేను అన్యాయం అయిపోతున్నానే?!!
ఎవరికీ అపకారం తలపెట్టకూడదని అమ్మ చెప్పిందే,
అందరికీ ఉపకారం చేస్తుంటే నన్నొక వెర్రివాడిలా చూస్తుందే ఈ లోకం?!!
నలుగురికీ చేతనైన సాయం చెయ్యి అని నాన్న చెప్పారే,
సాయం చేస్తుంటే నలుగురి సహకారం నాకు లేదే?!!
నీ సంపాదనలో కొంత దానం చెయ్యి అని అమ్మ చెప్పిందే,
దానం అపాత్రదానంగా అయిపోతుందే ?!!
శుమతీ శతకాలు, వేమన పద్యాలు వల్లె వేయిస్తూ పెంచారే నన్ను,
మరి నేటి సమాజంలో ఎలా బతకాలో నేర్పించలేదే??
ఈ లోకంలో మనగలిగే లౌక్యం నేర్పలేదే??
మనిషి రక్తంలో జీర్నించుకుపోవల్సిన విలవలు,
సందర్భానుసారం, కాలానుసారం మారిపోతాయని నేర్పలేదే??
ఈ జీవన మార్గాన్ని అంగీకరించలేను, సర్దుకుపోలేను
సతమతమైపోతున్నాను…….